ری استیکینگ سیال به سپرده‌گذاران اجازه می‌دهد تا با استفاده از یک توکن جایگزین که می‌توانند از آن برای کسب سود اضافی از طریق پروتکل‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) استفاده کنند، نقدشوندگی توکن‌های سپرده‌گذاری شده خود را حفظ کنند.
پیش از پرداختن به ری استیک کردن سیال، بیایید ری استیک کردن و مفاهیم مرتبط با آن را مرور کنیم. ری استیک کردن به فرایند قفل کردن یک رمزارز در شبکه بلاکچین برای پشتیبانی از آن شبکه اشاره دارد و به سپرده‌گذاران امکان می‌دهد سود کسب کنند. با این حال، دارایی‌های سپرده‌گذاری شده معمولاً در دوران ری استیکینگ نقد نشدنی می‌شوند، زیرا نمی‌توان آن‌ها را مبادله یا انتقال داد.
ری استیک کردن سیال به دارندگان رمزارز امکان می‌دهد بدون اینکه کنترل دارایی‌های خود را از دست بدهند، در ری استیکینگ شرکت کنند. این روش، نحوه نگرش کاربران به ری استیک کردن را دگرگون کرده است. پروژه‌هایی مانند Lido ری استیک کردن سیال را معرفی کرده‌اند که نمایندگی توکنیزه شده‌ای از دارایی‌های سپرده‌گذاری شده را به صورت توکن‌ها و مشتقات ارائه می‌دهند. این پلتفرم به کاربران امکان می‌دهد تا ضمن حفظ انعطاف‌پذیری برای معامله، مزایای ری استیک کردن را نیز با معامله این توکن‌ها در برنامه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) یا انتقال آن‌ها به دیگر کاربران به دست آورند.
آیا تفاوتی بین ری استیک کردن تفویضی و ری استیک کردن سیال وجود دارد؟
کاربران شبکه در سیستم‌های اثبات سهام تفویضی (DPoS) رای می‌دهند تا نماینده مورد علاقه خود را انتخاب کنند. با این حال، هدف از ری استیک کردن سیال این است که سپرده‌گذاران بتوانند مکانیزم حداقل آستانه ری استیک کردن و توکن‌های قفل شده را دور بزنند. هرچند DPoS مفاهیم اصلی خود را از اثبات سهام وام گرفته است، نحوه‌ی اجرای آن متفاوت است. در DPoS، کاربران شبکه قادرند نمایندگانی را که به عنوان «شاهدان» یا «تولیدکنندگان بلوک» برای تائید بلوک، انتخاب کنند. تعداد نمایندگانی که در فرآیند اجماع شرکت می‌کنند محدود است و می‌توان آن را از طریق رأی‌گیری تعیین کرد. کاربران شبکه در DPoS می‌توانند توکن‌های خود را در یک استخر ری استیکینگ جمع‌آوری کنند و از قدرت رأی‌گیری مشترک خود برای رأی دادن به نماینده مورد نظر استفاده کنند.از سوی دیگر، ری استیک کردن سیال به گونه‌ای طراحی شده است که آستانه سرمایه‌گذاری را کاهش دهد و راهی برای سهام‌داران فراهم کند تا مکانیزم توکن‌های قفل شده مرسوم دور بزنند. بلاکچین‌ها اغلب حداقل‌هایی برای ری استیک کردن دارند. به عنوان مثال، در شبکه اتریوم هر کسی که می‌خواهد یک نود اعتبارسنج را راه‌اندازی کند، حداقل نیاز به سپرده‌گذاری ۳۲ اتر (ETH) دارد. همچنین نیاز به سخت‌افزار، نرم‌افزار، زمان و تخصص خاصی دارد که باز هم نیاز به سرمایه‌گذاری زیادی دارد.
ری استیک کردن به عنوان یک سرویس چیست؟
ری استیک کردن به عنوان یک سرویس یک بستر است که به‌عنوان یک واسطه عمل می‌کند و مکانیزم اجماع یک بلاکچین را با دارندگان رمزارز که مایل به کمک به عملکرد شبکه هستند، مرتبط می‌سازد. این بستر یا خدمت به کاربران امکان می‌دهد دارایی‌های رمزنگاری شده خود را به یک طرف ثالث واگذار کنند تا او به نمایندگی از آن‌ها در ری استیک کردن شرکت کند و در ازای این کار درصدی از پاداش‌ها به شخص ثالث می‌رسد. JP Morgan معتقد است که تا سال ۲۰۲۵، بخش خدمات ری استیک کردن به ۴۰ میلیارد دلار گسترش خواهد یافت. خدمات ری استیک کردن رمزارز نقش بزرگی در این اقتصاد نوظهور ایفا خواهد کرد و ری استیک کردن سیال جزء جدایی‌ناپذیر آن خواهد بود.
بسترهای ری استیک کردن به‌عنوان یک سرویس بر اساس سطح غیرمتمرکز بودن‌شان به دو دسته حفاظتی و غیرحفاظتی تقسیم می‌شوند که این تقسیم‌بندی در نحوه حفاظت از منافع ذینفعان و حفظ شفافیت نقش مهمی دارد. برای تسهیل حکمرانی غیرمتمرکز، تصمیمات کلیدی توسط یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) اتخاذ می‌شوند.
در مدل ری استیک کردن به عنوان سرویس حفاظتی، مدیریت گسترده‌ای از فرآیند ری استیک کردن انجام می‌شود. خدمات ری استیک کردن که توسط صرافی‌های رمزارز ارائه می‌شوند، حفاظتی هستند. پاداش‌ها ابتدا به ارائه‌دهنده سرویس ری استیکینگ می‌رسند و سپس بین سپرده‌گذاران توزیع می‌شوند.
در مدل ری استیک کردن به عنوان سرویس غیرحفاظتی، یک اعتبارسنج مبلغی به عنوان کمیسیون از هر کسی که می‌خواهد در ری استیک کردن شرکت کند دریافت می‌کند. در شبکه‌های PoS که از همکاری بومی پشتیبانی می‌کنند، سهم پاداش‌های سهام‌دار مستقیماً به حساب خود او فرستاده می‌شود و اعتبارسنج در توزیع پاداش دخالتی ندارد.
ری استیک کردن سیال چگونه عمل می‌کند؟
ری استیک کردن سیال طراحی شده است تا موانع ری استیک کردن را حذف کند و به دارندگان امکان دهد با توکن‌های نقدشونده سود کسب کنند. استخرهای ری استیکینگ به کاربران اجازه می‌دهند چندین سهم کوچک را با استفاده از یک قرارداد هوشمند به یک سهم بزرگ تبدیل کنند و به هر سهام‌دار توکن‌های نقدشونده متناظر (که نمایانگر سهم آن‌ها از استخر است) می‌دهد.
این مکانیزم مانع تبدیل شدن معامله‌گران به سپرده‌گذار را از بین می‌برد. ری استیک کردن سیال یک گام فراتر رفته و به سهام‌داران امکان می‌دهد از دو روش سود کسب کنند. از یک طرف، آن‌ها از توکن‌های سپرده‌گذاری شده سود می‌برند و از طرف دیگر، با انجام فعالیت‌های مالی مانند معامله، وام‌دهی یا هر فعالیت دیگری بدون تأثیر بر موقعیت سپرده‌گذاری اصلی خود، سود حاصل از توکن‌های نقدشونده را کسب می‌کنند.
استفاده از Lido به‌عنوان مطالعه موردی به ما کمک می‌کند تا بهتر درک کنیم که ری استیک کردن سیال چگونه کار می‌کند. Lido یک راه‌حل ری استیک کردن سیال برای ارزهای اثبات سهام است که از چندین بلاکچین اثبات سهام از جمله اتریوم، سولانا، کوساما، پولکادات و پالیگان پشتیبانی می‌کند. Lido راه‌حل نوآورانه‌ای برای مشکلات ارائه شده توسط ری استیک کردن سنتی اثبات سهام ارائه می‌دهد که موانع ورود و هزینه‌های مرتبط با قفل کردن دارایی‌ها در یک پروتکل واحد را کاهش می‌دهد.
نحوه عملکرد ری استیک کردن سیال در Lido
Lido یک استخر ری استیک کردن مبتنی بر قرارداد هوشمند است. کاربرانی که دارایی‌های خود را در این پلتفرم سپرده‌گذاری می‌کنند، از طریق پروتکل در بلاکچین Lido ثبت می‌شوند. Lido به دارندگان اتریوم اجازه می‌دهد تا بخشی از حداقل آستانه (۳۲ اتر) را برای کسب پاداش‌های بلوک سپرده‌گذاری کنند. پس از واریز وجوه به قرارداد هوشمند استخر ری استیک کردن Lido، به کاربران Lido Staked ETH (stETH)، یک توکن سازگار با ERC-20، اعطا می‌شود که هنگام واریز ساخته شده و هنگام برداشت سوزانده می‌شود.
پروتکل، اتریوم سپرده‌گذاری شده را بین اعتبارسنج‌ها (اپراتورهای نود) در شبکه Lido توزیع کرده و سپس برای تأیید به زنجیره Beacon اتریوم واریز می‌شود. این وجوه سپس در یک قرارداد هوشمند ذخیره می‌شوند که برای اعتبارسنج‌ها قابل دسترسی نیست. اتریوم واریز شده از طریق پروتکل ری استیک کردن Lido به مجموعه‌های ۳۲ اتر تقسیم و بین اپراتورهای نود فعال در شبکه تقسیم می‌شود.
این اپراتورها از یک کلید اعتبارسنجی عمومی برای تأیید تراکنش‌های مربوط به دارایی‌های سپرده‌گذاری شده کاربران استفاده می‌کنند. این مکانیزم اجازه می‌دهد که دارایی‌های سپرده‌گذاری شده کاربران بین چندین اعتبارسنج توزیع شوند و خطرات مرتبط با مشکلات و ریسک‌های یک نود و سپرده‌گذاری تک اعتبارسنج را کاهش دهند.
سپرده‌گذارانی که توکن‌های سولانا (SOL)، پالیگان (MATIC)، پولکادات (DOT) و کوساما (KSM) را با مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند در Lido واریز می‌کنند، به ترتیب stSOL، stMATIC، stDOT و stKSM دریافت می‌کنند. توکن‌های با پیشوند st می‌توانند برای کسب درآمد از بازارهای مالی غیرمتمرکز، تأمین نقدینگی، معامله در بورس‌های غیرمتمرکز (DEX) و بسیاری از موارد استفاده دیگر به کار روند.
آیا خطراتی در ارتباط با پلتفرم‌های ری استیک کردن سیال وجود دارد؟
مانند هر محصول یا خدماتی در فضای رمزارز، تهدیدات فنی و نوسانات بازار باید برای ری استیک کردن سیال نیز در نظر گرفته شوند.
تهدیدات فنی
بلاکچین‌های اثبات سهام هنوز نسبتاً جدید هستند و همیشه احتمال وجود اشکالات یا آسیب‌پذیری‌های پروتکل وجود دارد که می‌تواند منجر به از دست رفتن دارایی‌ها یا سوءاستفاده شود. وابستگی به اعتبارسنج‌ها برای ری استیک کردن نیز ریسک‌های اعتماد به شخص ثالث را به همراه دارد.
خطرات بازار
ری استیک کردن سیال، دارایی‌های سپرده‌گذاری شده را آزاد می‌کند و به سهام‌داران اجازه می‌دهد از برنامه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) پاداش کسب کنند. با این حال، این امر همچنین ریسک از دست دادن سرمایه در دو جبهه را در یک بازار نزولی افزایش می‌دهد. منبع باز بودن یک پلتفرم ری استیک کردن سیال و بررسی منظم آن تا حدی از تهدیدات کم می‌کند. داشتن یک برنامه پاداش برای پلتفرم نیز کمک می‌کند تا اشکالات به حداقل برسند.
انجام تحقیقات جامع قبل از سرمایه‌گذاری برای مقابله با خطرات مرتبط با نوسانات بازار حیاتی است. این شامل تحقیق در مورد داده‌های تاریخی بازار، ارزیابی سلامت مالی سرمایه‌گذاری‌های بالقوه، درک چشم‌انداز قانونی و توسعه یک استراتژی سرمایه‌گذاری متنوع است.
